Wereldkind

Kort geleden heb ik een DNA test laten doen. Je weet wel, zo’n My Heritage kit waarbij je een wattenstaafje in je muil moet steken om de binnenkant van je wang even leeg te schrapen. Beter dan een Corona test kan ik je zeggen, waar ze even je huig proberen los te schroeven met een saté prikker en die vervolgens in één vloeiende beweging je neusgat in pompen tot ze een stukje afgestorven brein tegen komen.
Gelukkig kwam die test negatief terug en mijn DNA test positief. Niet dat ik ooit twijfelde dat ik DNA had (ik ben veel te onhandig om een android te zijn) maar deze test heeft mij een heel ander beeld van mijzelf gegeven. Het was op een gekke wijze heel bevrijdend. Ik wilde dit eerst voor mijzelf houden, maar ben eigenlijk zo happy er mee dat ik het besloten heb te delen.
Volgens de DNA test ben ik een mix van de volgende gebieden:

Voor het eerst in mijn leven dacht ik echt: wauw. Dat ben ík! Je weet dat Brazilië een enorme meltingpot is en dat hier zo’n beetje de meest gemixte mensen ter aarde wonen, maar nu zie ik pas echt hoe rijk mijn afkomst is. De kaart laat dan niet mijn woonplaats verder zien, maar blijkbaar wonen daar gewoon hele gemixte mensen (of is er niet genoeg DNA uit dat gebied bekend). Het is bijzonder hoe divers mijn DNA is en dat ik op deze plaatsen allemaal een klein beetje geschiedenis heb.

Ik realiseerde me meteen dat veel van deze plaatsen ook in het verleden ontzettend met elkaar in de clinch hebben gelegen. Of dat zelfs nog steeds doen. Ik zie voor me hoe de Portugezen en Spanjaarden er voor zorgden dat slaven uit Nigeria in Brazilië terecht kwamen, en ik daar uiteindelijk een mix van ben. Hoe Asjkenazisch Joodse afstammelingen uit Oost-Europa naar Recife waren gekomen omdat hier de eerste synagoge van Amerika is gesticht door de Nederlanders. Joost mag weten hoe Schotland, Ierland en zelfs Finland in deze mix terecht zijn gekomen, maar ik dank hier vast mijn immuniteit voor kou aan. Het is natuurlijk ook maar afvragen hoe betrouwbaar zo’n test is, maar goed. Het heeft me veel meer over mijzelf kunnen vertellen dan ik dacht.

Meteen bracht me dat terug bij racisme. Dit is iets wat mij, maar ook vele anderen op dit moment veel bezig houdt. Hoewel het racisme debat voor sommige mensen nog steeds een donderslag bij heldere hemel is (“waarom komen ze daar nú pas mee?!”) vond ik de afgelopen jaren de maatschappij al een stuk grimmiger worden. Het blijft toch altijd een dingetje als je een Nederlander bent met een andere etnische achtergrond. Waar je eerst niet zag (of wilde zien) dat hier door sommige anders over werd gedacht, kunnen mensen nu hard uithalen met ‘eigen volk eerst’ of ‘als je het niet bevalt, dan ga je maar terug naar waar je vandaan komt’. En dit heeft er indirect toe geleid dat ik mijzelf daadwerkelijk ben af gaan vragen: waar kom ik dan eigenlijk vandaan?

En dan ben ik dit, een mix van Zuid Amerikaans, Afrikaans en Europees bloed. En ik voel me rijk. Rijker dan de gemiddelde Nederlanders die – naar eigen zeggen volgens het volkslied – Duits bloed hebben. En wellicht nog wat anders. Rijk, omdat ik niet één geschiedenis heb, maar een heleboel. Ik zal ze nooit geheel kennen natuurlijk, maar ik ben afstammeling van zowel het volk dat heeft geleden als van het volk dat heeft getiranniseerd. En dat maakt voor mij het plaatje rond, want ik leef bij de filosofie dat alles wat ik een ander aan doe, doe ik in feite mijzelf aan (‘The Egg’ – Andy Weir). Waarom zou je mensen die andere kleuren, geloven, voorkeuren hebben weg willen hebben?

Na een heftige periode is dit echt als een ontlading gekomen. En hoewel ik mij pas recent daadwerkelijk meldt in de strijd tegen racisme, kan ik niet blijer zijn om te kunnen zeggen dat ik een kind van de wereld ben. En ik ben daardoor fucking mooi.

Ocean child | instagram @carinivana | 24 augustus 2020