Als er iets is in de wereld dat constant is, dan is het verandering.
Zo, daar ben ik weer na ruim 2 jaar. Waar andere mensen in een pandemie ontzettend veel zijn gaan schrijven en bloggen, deed ik dat niet. Sterker nog, ik heb amper een woord geschreven. Ik heb een podcast opgezet als nieuwe hobby, maar schrijven… ik schreef al genoeg tijdens mijn werk. Ook fotografie heb ik niet meer opgepakt, om er achter te komen dat mijn Canon EOS 6D zo goed als de geest heeft gegeven. Onhandig voor iemand die geen geld heeft voor een nieuw model. Ik heb altijd gezegd dat ik ooit nog een tweede boek wilde schrijven en ik zal toch ergens moeten beginnen. Dus vandaar dat ik mijn blog uit het stof haal.
Er is veel gebeurd in de afgelopen pandemie en nu de Corona crisis bijna over is (gok ik even zo, pin me er niet op vast), heb ik dit afgesloten met een nieuwe woning. Na 13,5 jaar anti-kraak te hebben gewoond was ik het wel beu. Mijn badkamer stortte in elkaar van ellende, de gangkast was onder water gelopen eind 2019 en zwarte schimmel kreeg hierdoor vrij spel. De katten hadden een massagraf geopend voor alle ratten en muizen die ze vingen. Het putje op straat pruttelde nog steeds een groen goedje dat rechtstreeks uit een laboratorium van een of andere Marvel schurk had kunnen komen. En een gemuteerde mega spin vond zijn weg vrolijk door de gang de woonkamer in. Terwijl je zijn poten gewoon hoorde lopen. Op het moment dat je insecten hoort, dan moeten de van mij naar de hemel. Jeroen was nog zo vredelievend dat hij de spin (of wat het ook ooit was) naar buiten had gezet, maar de maat was vol. Dus hebben we het huis in vuur en vlam gezet en zijn we op onze motoren weg gereden.
(Goed, dat laatste is overdreven uiteraard, ik heb het huis gewoon achter gelaten en ben verhuisd met een aanhangwagen)
En nu woon ik op landgoed Wickevoort in Cruquius. Klinkt chique, i know. Ik woon echt niet fancy hoor, maar wel nieuw. De wijk is net uit de grond gestampt hier, inclusief warmptepomp en zonnepanelen. Dus zwaai maar dag met jouw handje, Putin – mijn eurootjes voor gas krijg je niet meer. (Nu verwacht ik niet dat hij een lezer is van mijn blog of zich zorgen maakt om mijn centen, maar je weet het nooit…) Ik heb een compacte gezinswoning met klein tuintje en ontzettend veel natuur in de buurt. Ik ben dus al meerdere keren gaan wandelen om muggen te happen (nieuwe non-corona hobby). Heerlijk. De wandeling dan, niet de muggen.
Het enige nadeel wat ik tot dusver weet te benoemen is dat het niet zo makkelijk bereikbaar is. Ik moet altijd met de auto of met de scooter ergens heen, wat voor iemand die op zijn tijd wel een slobberwijntje lust best wel een opgave is. Maar ik ben hier een gezonder leven gestart, dus het afbouwen van wijnland hoort hier blijkbaar ook bij.
Wickevoort is een community die vooral bezig is met groen wonen. Het moet allemaal klimaat verantwoord en dat was wel even nieuw. Er zit bijvoorbeeld een limiet aan warm water. Niet dat ik daar ooit aan kom, maar ik hou het wel in mijn achterhoofd. Mijn huis is ook niet snel verwarmd, dus de ramen open gooien de hele dag heeft als consequentie dat ik ’s avonds in de kou zit. Nu ventileert mijn huis zichzelf al prima dus de hele dag doorluchten is niet nodig. En het werd natuurlijk casco opgeleverd (want ja, sociale huur) dus hebben mijn vrienden en familie heel lief geholpen om er wat van te maken. En het is heel stijlvol, al zeg ik het zelf. Ik heb tot nu toe geen enkele issues gehad met de aanpassingen, maar goed, je zet ook een linkse rakker in een klimaatneutrale woning. Zelfs het afval scheiden in 3 bakken is dikke prima. Nu nog minderen met de vleesconsumptie en ik kan mijzelf oprecht een schouderklopje geven.
Ik moet ook bekennen dat ik blij ben dat ik deze kans heb gekregen. Ik zie dat het niet goed gaat met het klimaat. Ik voel het, want het is een warme zonnige dag van 16 graden in November. Ik zie bloemen in bloei staan langs de kant van de weg. Bizar.
Ik ben dan nog niet dusver gefrustreerd dat ik mijzelf aan kunst of talkshow tafels vast lijm, want lijm lijkt me ook geen best goedje voor de natuur. Maar ergens begrijp ik de paniek wel. Niet dat ik de acties helemaal begrijp (volgens mij irriteer je voornamelijk de groep met mensen die het zeer waarschijnlijk al met je eens waren) maar ik zou ook niet weten hoe het anders moet. Ik ben net uit mijn eigen persoonlijke crisis (Wie ben ik? Wat doe ik op aarde, waar kom ik vandaan, waar moet ik naar toe? Hoe kom ik van mijn Ferrero Rocher verslaving af?) om vervolgens niets te kunnen doen aan de wereld om mij heen. Pandemie, oorlog, inflatie, en dan ook het opwarmen van de aarde. En dit gaat uiteraard gepaard met zo veel gekibbel…
We zijn dus al zo hard bezig met deze aarde naar de getver te helpen dat mensen zich vastlijmen en kunst vernielen. Maar we bespreken voornamelijk hoe ongemakkelijk en irritant dat van ze is.
We vangen vluchtelingen op die van oorlog vluchten. Maar dan moet die oorlog wél in de buurt zijn, want anders noemen we die mensen “gelukzoekers”. Op dating apps kun je tegenwoordig aangeven of je wel of niet gevaccineerd bent. Niet bepaald een sexy onderwerp, maar daten in een lockdown is ook een soort mijnenveld kan ik je zeggen. Dus dan maar dit.
Ik weet ook niet wat ik moet antwoorden al men komt met de vraag of ik de boeren steun. Ik draai nog niet mijn autoraampje open als ik een stel koeien voorbij rij om te roepen dat ze moeten halveren (want ja, hoe moet je daar als koe op reageren?) Maar ik vind het eigenlijk wel. Dat wil niet zeggen dat ik de boeren wil benadelen, maar ik weet het anders ook niet. En als je het je kan veroorloven om met een tractor een paar honderd kilometer af te leggen om deuren plat te walsen, dan heb je blijkbaar nog genoeg geld. Ik had halverwege de weg al met een lege tank en een lege bankrekening gestaan. Maar aan de andere kant, alleen maar een vlag omkeren is natuurlijk ook ontzettend kneus. Schrikt echt helemaal niemand van, voor welk protest dan ook. Laat die vlag lekker met rust.
En als je dan toch een vlag gaat gebruiken: Gaan we dan met z’n allen voetbal kijken of boycotten we Quatar?
Ik was niet van plan daar ooit heen te gaan, los van wat ik vind van de bar slechte arbeidsomstandigheden. De twintig miljonairs die achter een bal aanrennen boeien me gewoon niet echt. Het enige wat ik interessant aan voetbal vind, is het uitbeelden van een VAR. Kon dat in het echte leven maar…
Het is een mooi ding dat mensen het nooit met elkaar eens hoeven te worden, maar jongens… kunnen we het één keer met elkaar eens zijn? Conservatief zijn is een luxe die we ons niet meer kunnen veroorloven. Laten we los laten hoe het was en verder gaan met hoe het moet.
Zegt ze dapper, terwijl ze een blik knakworsten opent en zich lichtelijk schaamt.
